کوروش شاه بهرامی از آن‌دسته هنرمندانی‌ست که موسیقی را نه فقط یاد گرفته، بلکه با تمام وجود زیسته است. او را می‌توان گیتاریستی با ریشه‌های کلاسیک، ذهنی تحلیل‌گر و روحی عاشق دانست؛ هنرمندی که از سال‌های نوجوانی، بی‌وقفه در حال پیمودن مسیری پرجزئیات اما روشن در موسیقی ایران بوده است. مسیری که از خرید یک گیتار ساده آغاز شد و به تدریس، آهنگسازی، اجرا و ارتباطات بین‌المللی در عرصه موسیقی پاپ ختم شد.
🎼 نقطه شروع؛ یک ساز، یک نوجوان، و آغاز یک تعهد
سرآغاز این مسیر، ۱۵ اسفند ۱۳۸۱ بود؛ روزی که کوروش اولین گیتار خود را – مدل Yamaha C40 – خریداری کرد. اما نخستین کلاس رسمی او با فاصله‌ای کوتاه، در ۱۹ فروردین ۱۳۸۲ برگزار شد، به‌دلیل آغاز نوروز و تعطیلی مراکز آموزشی. همان جلسات نخست، جرقه‌ای در ذهن او ایجاد کرد که هرگز خاموش نشد. او ابتدا با ۷ جلسه گیتار پاپ وارد دنیای موسیقی شد، اما خیلی زود درک کرد که برای بیان هنری عمیق‌تر، باید وارد دنیای ساختارمند موسیقی کلاسیک شود.
🎻 آموزش آکادمیک؛ از فرهنگسرا تا متد بین‌المللی تورنتو
ورود کوروش به کلاس‌های گیتار کلاسیک فرهنگسرای معرفت (تفکر) شهران، تحت نظارت علیرضا جنانی، آغازگر دوره‌ای تازه در زندگی هنری‌اش بود. پس از آن، برای تثبیت تکنیک و درک عمیق‌تر از موسیقی، دوره‌ای مهم‌تر نزد بهرام جباری‌زاده آغاز شد؛ دوره‌ای که با متد کنسرواتوار سلطنتی موسیقی تورنتو (Royal Conservatory of Music Toronto) هدایت می‌شد. این آموزش‌ها، علاوه بر تقویت نوازندگی، جهان‌بینی موسیقایی کوروش را گسترش دادند؛ از جمله در درک داینامیک صدا، قطعه‌خوانی دقیق و حس ریتم در اجراهای کلاسیک.
تبلیغات: جهت دانلود موزیک ترکی روی لینک کلیک کنید: https://ireetm.com/turkish-songs/
🎵 گیتار دوم؛ آغاز بلوغ در نوازندگی
در یک غروب سرد پاییزی در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۸۲، کوروش گیتار دوم خود را خرید؛ سازی مشکی‌رنگ از برند معتبر Prudencio Saez مدل 1. این گیتار نه‌تنها سطح کیفیت نوازندگی‌اش را ارتقا داد، بلکه رنگی تازه به فضای تمرین‌های او بخشید. همراهی این گیتار با یادگیری دقیق و تمرینات مستمر، کوروش را از یک هنرجوی علاقه‌مند به نوازنده‌ای متفکر بدل ساخت.
🎷 عبور از مرز سبک‌ها؛ ورود به جز با میراث صبا
در حالی که اکثر نوازندگان در یک سبک خاص باقی می‌مانند، کوروش با روحیه‌ای جست‌وجوگر، پا به دنیای جاز (Jazz) گذاشت. او در حدود ۱۰ جلسه خصوصی، نزد ابوالحسن میرولی – نوازنده‌ای که از کالج Berklee فارغ‌التحصیل شده و نوه‌ی دختری استاد ابوالحسن صبا است – با اصول اولیه جز آشنا شد. این دوره کوتاه ولی تأثیرگذار، موجب شد او بتواند ریتم‌های شکسته، هارمونی‌های مدرن و ترکیب‌های بدیع صوتی را به درک خود از موسیقی اضافه کند.
📚 ورود به جهان تئوری و سلفژ؛ تأسیس زیربنای ذهنی
بهار و تابستان سال ۱۳۸۵، فصلی بود که در آن کوروش، هم‌زمان با رشد نوازندگی، وارد فضای تئوری موسیقی و سلفژ شد. شرکت در کلاس‌های استاد وارطان ساهاکیان، تجربه‌ای تحول‌آفرین بود. درک دقیق از گام‌ها، فواصل، آکوردسازی، فرم قطعه و در نهایت شناخت زیرساخت موسیقی، به او قدرت تحلیلی خاصی داد که در تنظیم، آهنگسازی و حتی آموزش تأثیرگذار شد.
🎙 از استودیو تا انتشار رسمی؛ تولد یک هنرمند مستقل
در خرداد ۱۳۸۵، کوروش برای نخستین‌بار تجربه‌ی ضبط در استودیو را به‌دست آورد. آن پروژه تمرینی، زمینه‌ساز اولین اثر رسمی او شد که در تاریخ ۱۰ تیر ۱۳۹۲ با نام «روزهای رفته» منتشر گردید. این آهنگ، آغازگر ارتباط مستقیم او با مخاطب بود و بازخوردهای دلگرم‌کننده‌ای به همراه داشت. از آن زمان، او با ملودی‌سازی، ترانه‌سرایی و تنظیم آثارش، مسیر موسیقی‌اش را مستقل و اصیل پیش برده است.
👨🏫 تدریس گیتار؛ بازگرداندن دانش به نسل بعد
کوروش شاه بهرامی، امروز علاوه بر آهنگسازی و اجرا، به تدریس گیتار پاپ نیز می‌پردازد؛ هم به‌صورت حضوری و هم آنلاین. شاگردان او، نه‌تنها تکنیک نوازندگی، بلکه فلسفه‌ی موسیقی و خلاقیت را می‌آموزند. تدریس برای او صرفاً یک فعالیت آموزشی نیست، بلکه راهی است برای زنده نگه‌داشتن دانشی که با زحمت و اشتیاق به‌دست آمده است.
🌍 از ایران تا نگاه جهانی؛ تعامل با انریکه ایگلسیاس
از نکات قابل‌توجه در مسیر حرفه‌ای کوروش، انتشار ویدیوهایی از اجرای گیتارش روی آثار انریکه ایگلسیاس (Enrique Iglesias) بود که با استقبال چشمگیر در فضای مجازی روبه‌رو شد. انریکه ایگلسیاس شخصاً دو بار پست‌های او را در اینستاگرام لایک کرد؛ اتفاقی افتخارآمیز که نشان داد نوازندگی کوروش، حتی خارج از مرزها نیز شنیده و تحسین می‌شود.
🧠 تحصیل در دو مسیر؛ از هنر تا علوم اجتماعی
کوروش برای مدتی در دانشکده موسیقی به تحصیل پرداخت، اما با دیدی وسیع‌تر، مسیر آکادمیک خود را به علوم اجتماعی تغییر داد. این تغییر، دیدگاه جامعه‌شناسانه‌ای به هنر او بخشید. او اکنون هنرمندی‌ست که علاوه بر دانش تکنیکی، نگاهی فلسفی و انسانی به موسیقی دارد؛ نگاهی که در آثارش شنیده می‌شود و در ارتباطش با مخاطب، عمق می‌بخشد.
این مقاله یک رپورتاژ آگهی است و مسئولیت محتوا و خدمات معرفی شده بر عهده سفارش دهنده ان است و مجله اینترنتی مکتوری مسئولیتی ندارد.
