## خلیفه، شاعر و عمامه ی گم شده
هارون الرشید، خلیفه ی مشهور، صبح یکی از روزها تصمیم گرفت هوش و زیرکی ابونواس، شاعر نامدار، را امتحان کند. او سحرگاهان به خانه ی ابونواس رفت و در را کوبید. ابونواس در را باز کرد و خلیفه گفت: ” صبح خود را با دیدن روی تو آغاز کردیم، تا ببینیم روز چه هدیه ای برای ما به همراه دارد. ما را به خانه دعوت نمی کنی؟”
ابونواس با احترام گفت: ” بفرمایید سرورم. “
خلیفه هنگام پیاده شدن از اسب، عمدا عمامه ی خود را از سر انداخت و با عصبانیت فریاد زد: ” وای بر تو ابونواس! به جانم سوگند که بدترین فال از آن توست. عمامه ی من از سرم افتاد و این یک فال بد است که حکایت از زوال حکومت من دارد. “
خلیفه با عصبانیت دستور داد تا ابونواس را به قصر ببرند و سرش را از تنش جدا کنند.
ابونواس در کاخ بغداد منتظر اجرای حکم مرگش بود که خلیفه از او پرسید: ” در چه فکری هستی شاعر؟ آیا فکر می کنی من به تو ستم می کنم؟ با این فال بد که امروز گریبان گیر ما شد؟”
ابونواس با شجاعت پاسخ داد: ” سرورم! شما صبح خود را با دیدن روی ما آغاز کردید و فقط عمامه ی شما از سرتان افتاد. من که صبح خود را با دیدن روی شما آغاز کردم و قرار است سرم به طور کامل از تنم جدا شود! بگویید کدام یک از ما فال بد و شوم بیشتری داریم؟”
هارون الرشید از حاضر جوابی ابونواس خوشش آمد، خندید و او را بخشید.
## ابونواس، شاعر بزرگ
ابونواس اهوازی، (۱۳۳–۱۹۶ هجری قمری) با نام اصلی حسن بن هانئ حَکَمی، یکی از مشهورترین شاعران زبان عربی بود. پدر او اهل دمشق و مادر او از اهالی اهواز بود. ابونواس استاد تمام شاخه های شعر عربی زمان خود بود، اما شهرت او بیشتر به خاطر اشعار عاشقانه و شراب گساری و عشق به نوجوانان است.
در داستان‌های فولکلور نیز از او یاد شده است و او یکی از شخصیت‌های کتاب هزار و یک شب هم می‌باشد.
زیاده‌روی او در خوش‌گذرانی و نوشتن اشعار در مورد آن باعث شد تا او را ” شاعر شراب ” لقب دهند. دیوان اشعار او امروزه در دست است و چندین بار در مصر به چاپ رسیده است. او باورهای شعوبی داشت و به برمکیان نزدیک بود. پس از سقوط برمکیان، بغداد را ناامن دید و به مصر رفتن. ابونواس در پیری به زهد و تصوف گرایید و اشعاری هم در مدح ائمه معصومین(ع) سرود.