مردی از اتباع بیگانه که به زنان و دختران در تهران دست‌درازی کرده بود، پس از طی مراحل قضایی، به اعدام، حبس و پرداخت دیه محکوم شد. این پرونده از سال 1399 با شکایت زنی جوان آغاز شد که در پارک مهرگان مورد تعرض قرار گرفته بود. او در شکایت خود اعلام کرد که مردی غیرایرانی با تهدید چاقو او را به محل خلوتی کشانده و مورد آزار قرار داده است.
چند روز بعد، دختر جوانی نیز با شکایتی مشابه به پلیس آگاهی مراجعه کرد و از تعرض مردی با همین مشخصات خبر داد. با ادامه یافتن شکایات، هفت زن دیگر نیز به جمع شاکیان پیوستند و مأموران در نهایت موفق به شناسایی و دستگیری متهم شدند.
متهم پس از دستگیری، تمامی اتهامات را رد کرد و مدعی شد که شاکیان او را نمی‌شناسند. اما یکی از شاکیان با ارائه مدارک دی‌ان‌ای که با نمونه به جا مانده از متهم مطابقت داشت، ادعای او را رد کرد. پرونده پس از تکمیل تحقیقات، به شعبه 11 دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد.
در جلسات دادگاه، شاکیان به تشریح جزئیات تعرض پرداختند و خواستار اشد مجازات برای متهم شدند. متهم نیز همچنان بر بی‌گناهی خود اصرار داشت. قضات دادگاه در نهایت با توجه به مدارک موجود، متهم را به اعدام محکوم کردند.
با اعتراض متهم، پرونده به دیوان عالی کشور ارجاع شد. قضات دیوان، با توجه به تناقض در اظهارات دو نفر از شاکیان، حکم اعدام را شکستند و خواستار تحقیقات بیشتر شدند.
در جلسه سوم دادگاه، زن جوانی که با ارائه آزمایش دی‌ان‌ای به دادگاه آمده بود، به همراه سه شاکی دیگر، به تشریح ماجرا پرداختند. متهم نیز بار دیگر اتهامات را رد کرد. قضات دادگاه در پایان، متهم را به خاطر تجاوز به عنف به یکی از شاکیان به اعدام، به خاطر آزار چند شاکی دیگر به دو سال حبس و به خاطر مجروح کردن چند شاکی دیگر به پرداخت دیه محکوم کردند.
