لبولبو، عروسکی بی‌هویت و کم‌چهره، طی ماه‌های اخیر به سرعت در بازار اسباب‌بازی ایران جا باز کرده است؛ درحالی‌که هر گوشه از کشورمان گنجینه‌ای چشم‌نواز از عروسک‌های محلی و دست‌ساز را در دل دارد. این استقبال نشان می‌دهد که مسیر فعلی عرضه و تبلیغ عروسک‌های بومی، نه به نیاز کودک امروز پاسخ می‌دهد و نه هویت فرهنگی را به درستی بازتاب می‌کند.
چالش‌های پیش روی عروسک بومی
در فقدان زنجیره ارزش منسجم، تولیدکننده و مصرف‌کننده از هم جدا مانده‌اند. مریم جلالی، معاون صنایع‌دستی، اشاره می‌کند که این عروسک‌ها هیچ‌گاه در چارچوب برندینگ و استانداردهای روز عرضه نشده‌اند. از سویی رسانه و کتب درسی نیز کمتر سراغ معرفی «عروسک درد دل» یا «عروسک برکت» رفته‌اند تا قصه‌هایش زنده بماند.
مسیر احیای مؤثر
برای جلوگیری از تکرار تجربه لبولبو و بازگرداندن عروسک‌های بومی به جایگاه واقعی‌شان، لازم است دو رکن اساسی در کنار هم قرار گیرند:
- طراحی معاصر همراه با نگاه به نمادهای فرهنگی
- بازارسازی تجربه‌محور با روایت داستان هر منطقه
با پیوند هماهنگ هنرمند، صنعتگر و بازرگان در قالب کارگاه‌های مشترک، نمایشگاه‌های تعاملی و فروشگاه‌های آنلاین تخصصی، عروسک‌های محلی ایران نه‌تنها احیا می‌شوند، بلکه به سفیران هویت فرهنگی ما در داخل و خارج از کشور بدل خواهند شد.
About the Author
